eylul

Söz veririz hep kendimize;güya ders alıp yaşadıklarımızdan,,asla deriz,,bir daha asla..ama kaç bir daha olur sayamayız..
darmadağın ardımda kalanlar..her biri bir yerde….ve ben onları öylesine bırakıp oldukları yerde,,toparlamadan,,o dağınık halleriyle seyrediyorum karşıdan,,bir de bağdaş kurup…biri diğerinin tekrarı yada devamı çok anı biriktirmişim figüranları farklı..hani benim kendime verdiğim sözler,,nerde aldığım dersler?? : )
dillere pelesenk olmuştu bir aralar,,insanlar yaşadıklarından öğrendiklerini konuşurlardı kendi aralarında;
”yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey varsa o da …”
diye başlayan cümlelerle…ben ne öğrendim yaşadıklarımdan??bir kere çok değersizmişim..çok umursandığımı da söyleyemem mesela..hem nedendir bilmiyorum,,hep birilerinin en sevdiği dostu,,tek sırdaşı,,biricik sevgilisi,,tek kardeşi olmuşum..sonra bir anda yok olmuşum..kullanılmış değerlerim..kandırılmışım..can havliyle,,terk eden sevgilisinin kanattığı yarayı sarmış benimle birisi,,sargı bezi olmuşum..bir başkası terapi niyetine harcamış saatlerimi,,dostum sanmışım…ablam sanmışım,,boğulmuş hastalıklı sevdasının pis bataklığında,,duymamış beni sana ihtiyacım var dediğimde..üzülen hep ben olmuşum..
-peki bu bildiklerim yarar mı bir gün işime?
-hiç sanmıyorum….